Evaluatie III (Sucre)
Door: Andre & Monique
Blijf op de hoogte en volg Andre + Monique
31 Maart 2008 | Bolivia, Sucre
Het begint op te schieten, dit is de derde van totaal 4 evaluaties, (iedere 6 weken en in totaal 25,5 weken weg), of heet het toch vakantie?
Natuurlijk we gaan van het ene naar het andere natuurwonder, de een nog indrukwekkender dan de ander, niet te vergelijken.
Wij vragen ons ook af en toe af; wat was tot nu toe het indrukwekkenst of mooiste, maar kunnen echt geen top 10 samenstellen, de hele reis is geweldig en iedere stad, streek en land heeft weer zijn eigen uitzonderlijke ding of charme.
Ok we zijn misschien in 1 plaats geweest die we achteraf hadden kunnen overslaan maar over het algemeen is onze planning, Monique verdient de credit met al haar leesvoorbereidingen, uitzonderlijk goed geweest, en zijn er weinig tot geen highlights die we over hebben geslagen, al hebben we natuurlijk keuzes moeten maken, tot nu toe goede keuzes.
We hebben eigelijk weinig tegenslag gehad, weinig vertragingen, meestal plek op een tour die we wilde doen, maar soms was het wel degelijk tanden bijten.
- Windkracht 12, golven van 20+ meter.
- Busrit over zeer smalle bergwegen over de 5500meter, bus tot 3x toe gestrand.
- Zilvermijn bezoek, terwijl in de mijn 40+ dynamiet explosies afgingen.
- Al 8 weken verkouden met en zonder koorts, klimaat / hoogte verschillen.
- Uren opzoek naar een werkende internet pc / cafe, of hotelkamer vol vol vol.
- Met een golfje door snel stromend water van 50cm tot 1 mtr diep, glibberige bergpassen, stukken weg weg geslagen, (weg weg), of bedolven onder rotsblokken
M.a.w., tijdens dat soort momenten denken we wel eens ¨waar zijn we aan begonnen¨, of ¨we hebben nu niet genoeg gezien¨, ¨het heeft nu lang genoeg geduurd¨.
Wellicht een beetje reismoe, een beetje heimwee, en toch ook de enorme hoeveelheid tijd die deze website ons kost, buiten het tikken van de verhalen, met eerlijk gezegd af en toe een beetje ¨copy en paste¨, kost het heel veel tijd, foto´s selecteren, (uit honderden), rechtop, keren, verkleinen naar web formaat en het uploaden, soms minuten per foto. Monique heeft al een keer geroepen: we laten de website schieten, geen zin meer, waarom laten we bezienswaardigheden schieten omdat we zonodig in een bedompd internetcafe moeten zitten, etc.
Maar bedenken ons dan ook weer wat een fantastisch medium het is om onze ervaringen vast te leggen, voor later..., en dat het een hulp zal zijn bij het samenstellen van de fotoboeken, en zeker niet op de laatste plaats de leuke reacties die we van jullie trouwe lezers krijgen op onze website, hiervoor HARTELIJK DANK !!
Het is altijd het eerste wat we doen, ¨hebben we reacties, wat vonden ze van de verhalen of foto´s¨ , en sterkt ons dan weer om er mee door te gaan, nogmaals dank!
Dus reismoe, soms maar niet echt, het is meer een levensstijl aan het worden en is iets waar we zeker aan zouden kunnen wennen, maar helaas er zal toch ook gewerkt moeten worden, ¨bang¨ terug in de realiteit, stop! die gedachte stellen we nog even 2 maanden uit.
Ook realiseren we ons terdege hoe fijn het is om dit samen te kunnen doen, we komen toch regelmatig reizigers/trekkers tegen die alleen zijn en toch best jalours op ons, want wat heb je aan al dat (natuur-) schoons als je het niet kunt delen, reflecteren...
Inmiddels is onze mobiele telefoon niet meer bruikbaar, sinds 3 weken, dus sms-jes kunnen we helaas niet meer verzenden / lezen, maar we gaan er vanuit dat van nu af aan internet weer redelijk beschikbaar is en msn webcam / voice werken af en toe uitstekend, en bellen kan natuurlijk ook. Al is het de bedoeling dat we straks vanuit Bolivia, Peru en Equador weer de hoog Amazone Jungle ingaan, dus af en toe zullen we weer een week of zo uit de lucht zijn.
Het eten in noord Argentinie en Chili viel ons nogal tegen vergeleken met het midden en zuiden, al is alles wel een stuk goedkoper, we miste voornamelijk groente, fruit en sinaasappelsap, het eeuwige oude witte broodje met kaas of jam komt ons redelijk de neus uit dus ontbijten we vaak niet en hebben ons overgeleverd aan musli koekjes en af en toe een appel of een yogurtje wanneer verkrijgbaar..
Gelukkig zijn we nu in Bolivia en is het met groente en fruit al een stuk beter gesteld.
We kunnen weer aansterken, al valt dat niet mee op deze hoogte, een bergpasje van 5600 meter paseren is 1 ding, wij niet nodig gehad maar andere gewoon aan de zuurstof, na dik een week op 3600meter verblijven vermoed je dat in de hoogste stad ter wereld Petosi 4200 meter, best zonder problemen een paar dagen kan doorbrengen, dat kan ook wel maar als je je schoenen dicht moet veteren ben je toch direct buiten adem, na 2 dagen toch maar de hoogte ziekte tabletten genomen. Nu in de hoofdstad Sucre terug op slechts 2800 meter merk je ook direct het verschil, eerste sigaret en je bent na 1 haal dizzy, een biertje en je staat bijna op je kop, waarschijnlijk te veel rode (zuurstof) bloedlichaampjes in ons bloed. Rare ervaring wat die hoogte met je lichaam doet.
Ik hoop dat we er beter aan wennen want de komende 6 weken zal het niet veel lager zijn en gaan we juist van de op 1 en 2 na hoogste stad La Paz en Quito ieder keer van +/- 4000 naar zee nivo en terug, dat wordt wat.
Groot andre verschil met Brazilie, Argentinie en Chilie is dat Bolivia veel meer cultuur uitademd, bevolking waarschijnlijk een stuk armer, maar veel kleurrijker, traditionele klederdrachten, oude gebruiken, veel meer koloniale huizen, goed voor de foto´s.
Door de tours en de nogal vaste reisroute komen we regelmatig dezelfde mensen tegen, dit geeft een soort van band zeker als je al een week samen bent opgetrokken en gelijke ontberingen bent ondergaan, het is ook een bron van informatie, hoe was het hotel in die plaats, welke tour agent etc. Ook krijgen we e-mails van eerder ontmoete nieuwe vrienden die al weer terug zijn in Europa, uiteraard moeten we nog maar zien of we deze mensen ooit weer ontmoeten, maar voor nu is het e-mail verkeer leuk, misschien hadden we toch onze website in het Engels moeten doen, maar daar is het nu te laat voor, en zou ons waarschijnlijk nog meer tijd kosten.
Hoe dan ook we ontmoeten veel leuke (europese) mensen, al gaat ook dit direct ten koste van ons Spaans.
Tja, wat valt er nog meer te zeggen, we vermaken ons nog steeds prima, ook samen, en hebben nog zoveel moois om naar uit te kijken, we keep in touch! Of beter Hasta Leugo!!
Natuurlijk we gaan van het ene naar het andere natuurwonder, de een nog indrukwekkender dan de ander, niet te vergelijken.
Wij vragen ons ook af en toe af; wat was tot nu toe het indrukwekkenst of mooiste, maar kunnen echt geen top 10 samenstellen, de hele reis is geweldig en iedere stad, streek en land heeft weer zijn eigen uitzonderlijke ding of charme.
Ok we zijn misschien in 1 plaats geweest die we achteraf hadden kunnen overslaan maar over het algemeen is onze planning, Monique verdient de credit met al haar leesvoorbereidingen, uitzonderlijk goed geweest, en zijn er weinig tot geen highlights die we over hebben geslagen, al hebben we natuurlijk keuzes moeten maken, tot nu toe goede keuzes.
We hebben eigelijk weinig tegenslag gehad, weinig vertragingen, meestal plek op een tour die we wilde doen, maar soms was het wel degelijk tanden bijten.
- Windkracht 12, golven van 20+ meter.
- Busrit over zeer smalle bergwegen over de 5500meter, bus tot 3x toe gestrand.
- Zilvermijn bezoek, terwijl in de mijn 40+ dynamiet explosies afgingen.
- Al 8 weken verkouden met en zonder koorts, klimaat / hoogte verschillen.
- Uren opzoek naar een werkende internet pc / cafe, of hotelkamer vol vol vol.
- Met een golfje door snel stromend water van 50cm tot 1 mtr diep, glibberige bergpassen, stukken weg weg geslagen, (weg weg), of bedolven onder rotsblokken
M.a.w., tijdens dat soort momenten denken we wel eens ¨waar zijn we aan begonnen¨, of ¨we hebben nu niet genoeg gezien¨, ¨het heeft nu lang genoeg geduurd¨.
Wellicht een beetje reismoe, een beetje heimwee, en toch ook de enorme hoeveelheid tijd die deze website ons kost, buiten het tikken van de verhalen, met eerlijk gezegd af en toe een beetje ¨copy en paste¨, kost het heel veel tijd, foto´s selecteren, (uit honderden), rechtop, keren, verkleinen naar web formaat en het uploaden, soms minuten per foto. Monique heeft al een keer geroepen: we laten de website schieten, geen zin meer, waarom laten we bezienswaardigheden schieten omdat we zonodig in een bedompd internetcafe moeten zitten, etc.
Maar bedenken ons dan ook weer wat een fantastisch medium het is om onze ervaringen vast te leggen, voor later..., en dat het een hulp zal zijn bij het samenstellen van de fotoboeken, en zeker niet op de laatste plaats de leuke reacties die we van jullie trouwe lezers krijgen op onze website, hiervoor HARTELIJK DANK !!
Het is altijd het eerste wat we doen, ¨hebben we reacties, wat vonden ze van de verhalen of foto´s¨ , en sterkt ons dan weer om er mee door te gaan, nogmaals dank!
Dus reismoe, soms maar niet echt, het is meer een levensstijl aan het worden en is iets waar we zeker aan zouden kunnen wennen, maar helaas er zal toch ook gewerkt moeten worden, ¨bang¨ terug in de realiteit, stop! die gedachte stellen we nog even 2 maanden uit.
Ook realiseren we ons terdege hoe fijn het is om dit samen te kunnen doen, we komen toch regelmatig reizigers/trekkers tegen die alleen zijn en toch best jalours op ons, want wat heb je aan al dat (natuur-) schoons als je het niet kunt delen, reflecteren...
Inmiddels is onze mobiele telefoon niet meer bruikbaar, sinds 3 weken, dus sms-jes kunnen we helaas niet meer verzenden / lezen, maar we gaan er vanuit dat van nu af aan internet weer redelijk beschikbaar is en msn webcam / voice werken af en toe uitstekend, en bellen kan natuurlijk ook. Al is het de bedoeling dat we straks vanuit Bolivia, Peru en Equador weer de hoog Amazone Jungle ingaan, dus af en toe zullen we weer een week of zo uit de lucht zijn.
Het eten in noord Argentinie en Chili viel ons nogal tegen vergeleken met het midden en zuiden, al is alles wel een stuk goedkoper, we miste voornamelijk groente, fruit en sinaasappelsap, het eeuwige oude witte broodje met kaas of jam komt ons redelijk de neus uit dus ontbijten we vaak niet en hebben ons overgeleverd aan musli koekjes en af en toe een appel of een yogurtje wanneer verkrijgbaar..
Gelukkig zijn we nu in Bolivia en is het met groente en fruit al een stuk beter gesteld.
We kunnen weer aansterken, al valt dat niet mee op deze hoogte, een bergpasje van 5600 meter paseren is 1 ding, wij niet nodig gehad maar andere gewoon aan de zuurstof, na dik een week op 3600meter verblijven vermoed je dat in de hoogste stad ter wereld Petosi 4200 meter, best zonder problemen een paar dagen kan doorbrengen, dat kan ook wel maar als je je schoenen dicht moet veteren ben je toch direct buiten adem, na 2 dagen toch maar de hoogte ziekte tabletten genomen. Nu in de hoofdstad Sucre terug op slechts 2800 meter merk je ook direct het verschil, eerste sigaret en je bent na 1 haal dizzy, een biertje en je staat bijna op je kop, waarschijnlijk te veel rode (zuurstof) bloedlichaampjes in ons bloed. Rare ervaring wat die hoogte met je lichaam doet.
Ik hoop dat we er beter aan wennen want de komende 6 weken zal het niet veel lager zijn en gaan we juist van de op 1 en 2 na hoogste stad La Paz en Quito ieder keer van +/- 4000 naar zee nivo en terug, dat wordt wat.
Groot andre verschil met Brazilie, Argentinie en Chilie is dat Bolivia veel meer cultuur uitademd, bevolking waarschijnlijk een stuk armer, maar veel kleurrijker, traditionele klederdrachten, oude gebruiken, veel meer koloniale huizen, goed voor de foto´s.
Door de tours en de nogal vaste reisroute komen we regelmatig dezelfde mensen tegen, dit geeft een soort van band zeker als je al een week samen bent opgetrokken en gelijke ontberingen bent ondergaan, het is ook een bron van informatie, hoe was het hotel in die plaats, welke tour agent etc. Ook krijgen we e-mails van eerder ontmoete nieuwe vrienden die al weer terug zijn in Europa, uiteraard moeten we nog maar zien of we deze mensen ooit weer ontmoeten, maar voor nu is het e-mail verkeer leuk, misschien hadden we toch onze website in het Engels moeten doen, maar daar is het nu te laat voor, en zou ons waarschijnlijk nog meer tijd kosten.
Hoe dan ook we ontmoeten veel leuke (europese) mensen, al gaat ook dit direct ten koste van ons Spaans.
Tja, wat valt er nog meer te zeggen, we vermaken ons nog steeds prima, ook samen, en hebben nog zoveel moois om naar uit te kijken, we keep in touch! Of beter Hasta Leugo!!
-
31 Maart 2008 - 12:36
Anita:
hoi ,wat een hoop verhalen daar moest ik even voor gaan zitten leuk om te lezen , geniet nog maar het regent hier pijpestelen!! veel plezier groetjes anita stijn en silke. -
31 Maart 2008 - 19:33
Johan En Mandy:
Hoi Monique en Andre,
Wat ontzettend leuk om jullie reiservaringen en belevenissen te lezen. Als jullie even geen zin hebben om te schrijven denk dan aan alle mensen in nederland die het niet zo goed hebben als jullie en gewoon moeten werken. Wat een geweldige reis! Nog heel veel plezier toegewenst. Geniet ervan want de tijd is om voor je er erg in hebt. Ik zie alweer uit naar het volgende verslag!
Liefs Mandy -
31 Maart 2008 - 19:36
Roland En Petra:
Erg leuk om de verhalen te lezen, dus ga vooral door met het copy/pasten maar vooral een beeld van jullie eigen avonturen te geven. Overigens mag er wel meer emotie in, zoals drama, sex (met de lama's schijnt enorm te worden overgeromantiseerd - dobre ser lindo ... cocher - is niks in zo'n kudde), en natuurlijk de vette ruzies en het nog coolere goedmaken.
We vinden dat jullie de maand na aankomst weer terug in NL, nog moeten doorgaan want het is zo lekker informatief en scheelt telefoonkosten, 60x dezelfde nuances vertellen van verhalen die we nu toch gelezen hebben.
Tenslotte zijn alle cliches waar en dus is het hier koud, genieten we stilletjes van de zomertijd, wordt PSV kampioen, is een van Dobben kroket elke keer weer lekker, enz enz.
Veel liefs van ons en blijf genieten (van elkaar)!
-
31 Maart 2008 - 20:14
Petra:
Ik zou zeggen: gewoon kappen met al die site updates en heeeeeeeel erg gaan genieten nu je nog dáááár bent!!!
Hier blijkt namelijk niets te zijn veranderd als je terug bent:
Dat @**?@*$&?! PSV wordt weer kampioen, het regent maar het is wél al bijna 10 graden hoor, we werken te hard, drinken teveel en áls je dan een keer de fiets neemt, heb je altijd wind tegen....
Maar euh... dan wél alles vertellen als jullie terug zijn, met een goed glas wijn in de regen - want stiekem genieten we natuurlijk heel erg mee van jullie belevenissen!!!
:-)
Liefs, PPj -
04 April 2008 - 00:43
Walter En Elly:
Heel veel dank voor al dat werk om bij te komen. Ik kan me begrijpen dat jullie 't soms op willen geven. Te zien uit de reakties wordt het enorm gewaardeerd door vrienden en familie en zeker ook door ons. Ja Engels zou goed zijn geweest, vooral voor Tim, Dominique en Natacha. De meiden spreken nog wel Nederlands maar lezen is een andere zaak. De fotos vertellen trouwens ook de story. Dominique en Tim's baby dochter zal 8 april geboren worden d.m.v. een keizersnee, die helaas nodig is. Voor zover wij weten gaat alles goed in Holland en bij de tijd dat jullie terug zijn is het weer mooi weer.
Zijn jullie eindelijk van die verkoudheid af? We wensen jullie prima gezondheid om van de rest van de tijd volledig te kunnen genieten.
Zeg, als dat eerste sigaretje jullie zo duizelig maakte, was dat niet een goede gelegenheid om te stoppen? (Hier spreekt de "reformed smoker"!)
Toi toi, liefs en groetjes uit Australie
-
14 April 2008 - 22:54
Astrid:
Echt ongelooflijk wat jullie allemaal meemaken, het is meer dan wat sommige mensen zien/meemaken in een lifetime! Kan me ook voorstellen dat het straks achteraf lijkt alsof je jaren weggeweest bent... Ben benieuwd naar de rest van jullie avonturen, dus ga gauw weer verder lezen!!!
-
03 Mei 2008 - 17:48
Jannie En Gerard :
hallo het blijft leuk jullie verhalen te lezen
we blijven jullie volgen ook al zijn wij antarctica al bijna vergeten
het ga jullie goed
groetjes uit belt-schutsloot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
