Evaluatie III (Sucre)

Het begint op te schieten, dit is de derde van totaal 4 evaluaties, (iedere 6 weken en in totaal 25,5 weken weg), of heet het toch vakantie?
Natuurlijk we gaan van het ene naar het andere natuurwonder, de een nog indrukwekkender dan de ander, niet te vergelijken.
Wij vragen ons ook af en toe af; wat was tot nu toe het indrukwekkenst of mooiste, maar kunnen echt geen top 10 samenstellen, de hele reis is geweldig en iedere stad, streek en land heeft weer zijn eigen uitzonderlijke ding of charme.
Ok we zijn misschien in 1 plaats geweest die we achteraf hadden kunnen overslaan maar over het algemeen is onze planning, Monique verdient de credit met al haar leesvoorbereidingen, uitzonderlijk goed geweest, en zijn er weinig tot geen highlights die we over hebben geslagen, al hebben we natuurlijk keuzes moeten maken, tot nu toe goede keuzes.
We hebben eigelijk weinig tegenslag gehad, weinig vertragingen, meestal plek op een tour die we wilde doen, maar soms was het wel degelijk tanden bijten.
- Windkracht 12, golven van 20+ meter.
- Busrit over zeer smalle bergwegen over de 5500meter, bus tot 3x toe gestrand.
- Zilvermijn bezoek, terwijl in de mijn 40+ dynamiet explosies afgingen.
- Al 8 weken verkouden met en zonder koorts, klimaat / hoogte verschillen.
- Uren opzoek naar een werkende internet pc / cafe, of hotelkamer vol vol vol.
- Met een golfje door snel stromend water van 50cm tot 1 mtr diep, glibberige bergpassen, stukken weg weg geslagen, (weg weg), of bedolven onder rotsblokken
M.a.w., tijdens dat soort momenten denken we wel eens ¨waar zijn we aan begonnen¨, of ¨we hebben nu niet genoeg gezien¨, ¨het heeft nu lang genoeg geduurd¨.
Wellicht een beetje reismoe, een beetje heimwee, en toch ook de enorme hoeveelheid tijd die deze website ons kost, buiten het tikken van de verhalen, met eerlijk gezegd af en toe een beetje ¨copy en paste¨, kost het heel veel tijd, foto´s selecteren, (uit honderden), rechtop, keren, verkleinen naar web formaat en het uploaden, soms minuten per foto. Monique heeft al een keer geroepen: we laten de website schieten, geen zin meer, waarom laten we bezienswaardigheden schieten omdat we zonodig in een bedompd internetcafe moeten zitten, etc.
Maar bedenken ons dan ook weer wat een fantastisch medium het is om onze ervaringen vast te leggen, voor later..., en dat het een hulp zal zijn bij het samenstellen van de fotoboeken, en zeker niet op de laatste plaats de leuke reacties die we van jullie trouwe lezers krijgen op onze website, hiervoor HARTELIJK DANK !!
Het is altijd het eerste wat we doen, ¨hebben we reacties, wat vonden ze van de verhalen of foto´s¨ , en sterkt ons dan weer om er mee door te gaan, nogmaals dank!
Dus reismoe, soms maar niet echt, het is meer een levensstijl aan het worden en is iets waar we zeker aan zouden kunnen wennen, maar helaas er zal toch ook gewerkt moeten worden, ¨bang¨ terug in de realiteit, stop! die gedachte stellen we nog even 2 maanden uit.
Ook realiseren we ons terdege hoe fijn het is om dit samen te kunnen doen, we komen toch regelmatig reizigers/trekkers tegen die alleen zijn en toch best jalours op ons, want wat heb je aan al dat (natuur-) schoons als je het niet kunt delen, reflecteren...

Inmiddels is onze mobiele telefoon niet meer bruikbaar, sinds 3 weken, dus sms-jes kunnen we helaas niet meer verzenden / lezen, maar we gaan er vanuit dat van nu af aan internet weer redelijk beschikbaar is en msn webcam / voice werken af en toe uitstekend, en bellen kan natuurlijk ook. Al is het de bedoeling dat we straks vanuit Bolivia, Peru en Equador weer de hoog Amazone Jungle ingaan, dus af en toe zullen we weer een week of zo uit de lucht zijn.

Het eten in noord Argentinie en Chili viel ons nogal tegen vergeleken met het midden en zuiden, al is alles wel een stuk goedkoper, we miste voornamelijk groente, fruit en sinaasappelsap, het eeuwige oude witte broodje met kaas of jam komt ons redelijk de neus uit dus ontbijten we vaak niet en hebben ons overgeleverd aan musli koekjes en af en toe een appel of een yogurtje wanneer verkrijgbaar..
Gelukkig zijn we nu in Bolivia en is het met groente en fruit al een stuk beter gesteld.
We kunnen weer aansterken, al valt dat niet mee op deze hoogte, een bergpasje van 5600 meter paseren is 1 ding, wij niet nodig gehad maar andere gewoon aan de zuurstof, na dik een week op 3600meter verblijven vermoed je dat in de hoogste stad ter wereld Petosi 4200 meter, best zonder problemen een paar dagen kan doorbrengen, dat kan ook wel maar als je je schoenen dicht moet veteren ben je toch direct buiten adem, na 2 dagen toch maar de hoogte ziekte tabletten genomen. Nu in de hoofdstad Sucre terug op slechts 2800 meter merk je ook direct het verschil, eerste sigaret en je bent na 1 haal dizzy, een biertje en je staat bijna op je kop, waarschijnlijk te veel rode (zuurstof) bloedlichaampjes in ons bloed. Rare ervaring wat die hoogte met je lichaam doet.
Ik hoop dat we er beter aan wennen want de komende 6 weken zal het niet veel lager zijn en gaan we juist van de op 1 en 2 na hoogste stad La Paz en Quito ieder keer van +/- 4000 naar zee nivo en terug, dat wordt wat.
Groot andre verschil met Brazilie, Argentinie en Chilie is dat Bolivia veel meer cultuur uitademd, bevolking waarschijnlijk een stuk armer, maar veel kleurrijker, traditionele klederdrachten, oude gebruiken, veel meer koloniale huizen, goed voor de foto´s.

Door de tours en de nogal vaste reisroute komen we regelmatig dezelfde mensen tegen, dit geeft een soort van band zeker als je al een week samen bent opgetrokken en gelijke ontberingen bent ondergaan, het is ook een bron van informatie, hoe was het hotel in die plaats, welke tour agent etc. Ook krijgen we e-mails van eerder ontmoete nieuwe vrienden die al weer terug zijn in Europa, uiteraard moeten we nog maar zien of we deze mensen ooit weer ontmoeten, maar voor nu is het e-mail verkeer leuk, misschien hadden we toch onze website in het Engels moeten doen, maar daar is het nu te laat voor, en zou ons waarschijnlijk nog meer tijd kosten.
Hoe dan ook we ontmoeten veel leuke (europese) mensen, al gaat ook dit direct ten koste van ons Spaans.

Tja, wat valt er nog meer te zeggen, we vermaken ons nog steeds prima, ook samen, en hebben nog zoveel moois om naar uit te kijken, we keep in touch! Of beter Hasta Leugo!!