Torres del Paine: spectaculaire natuur t/m 19-2

Je hebt Patagonie niet gezien als je niet naar 'Torres del Paine Nacional Park´' bent geweest. Dus wij als wereldreizigers konden dit stukje niet overslaan, al heeft ons wel veel zweet en energie gekost. Je kan het op een relaxte manier doen (dagtochtje bus of boot) waarbij je dan maar een gedeelte ziet en het van een afstand ervaart: wij hebben voor ons gevoel Torres del paine echt ervaren!

Met de bus eerst vanuit El Calafate naar Punta Natalas. De grens overgaan met de lokale bus is een hele ervaring. Salida stempel halen aan de Argentijnse grens, Entrada stempel aan de Chileens grens, al je bagage uit de bus, die dan gecontroleerd wordt op organische stoffen zoals fruit, vlees, mueslirepen, sigaretten, koekjes e.d., bagage in de bus terug en dan wachten tot alle 50 man zo gecontroleerd is. Lekkere koffie bij de grens.
Gelukkig hoefde onze koffers niet open daar wij wel wat repen, sigaretten, pinda's en koeken meehadden. Indien je gesnapt wordt, wordt het ' organische gedeelte' gewogen en krijg je een boete per gewicht. We wisten het wel van het fruit en vlees maar hier hanteerde ze een veel grotere lijst. Toch nog wel even een spannend momentje.

Punta Natalas is een klein dorpje wat echt het doorgangscentrum is voor Torres del Paine of de boottochten over de Magallanes. Voor ons de plek om ons koffers te laten staan en alleen de spullen in de pakken voor de komende 6 dagen. Dat houdt in 1 setje kleding aan en 1 setje extra naast de regen- en warmteonderkleding, toiletartikelen en wat repen. Wij moeten er 6 dagen mee wandelen, dus zo licht mogelijk. Het wordt al zwaar genoeg. De avond zeer uitgebreid gegeten ( want wat staat ons te wachten in de reugio's, de aanvoer moet toch ook allemaal ter voet of boot?). In Patagonia worden veel schapen gehoed op grote estancia's. De Cordero Patagonico - gegegrild lamsvlees is dan ook bij veelk restauarants te krijgen. He schaap wordt dan gegrild op een speciale manier ( zie de foto). Erg smakkelijk.

Wat info over TP: Het bergparadijs Torres del Paine, genoemd naar de onmogelijk steile pieken in dit wonderland, is onovertroffen. De naam “Paine” komt van het woord van de Tehuelce-indianen voor blauw, de kleur van het meer wordt mede veroorzaakt door blauwe algen. “Het is een oord van stormen, grillige geografische vormen en wonderlijke natuurverschijnselen.” (Eric Shipton). Er komen 40 soorten zoogdieren voor, waaronder poema’s en 105 vogelsoorten, waaronder flamingo’s en condors. Het staat bekend om de aparte berg- en rotsformaties en het rood oplichtende graniet van enkele formaties. Er zijn tientallen meren, lagunes, beken en rivieren. De drie torens (las Torres) zijn een van de grootste toeristentrekkers. Daarnaast zijn er de horens (los Cuernos), de gletsjervelden van Hielos del Sur, de enorme koubrengende ijsmassa’s, Lago Pingo, een meer met ijsbergen en Lago Pehoe, een meer dat glinstert in turkoois water. Waar de wind heerst als een constante. Een geluid dat nooit stopt. De wind modelleert hier het landschap, de bomen en de wolken. Het weer kan er verrassend omslaan en een lekkere zon kan de plaats ruimen voor een ijskoude regen. Het kan er gloedwarm zijn of ijzig koud, de bezoeker kan regen krijgen of sneeuw.
De mens heeft schitterende bouw- en kunstwerken gemaakt, maar wat de natuur laat zien is onnavolgbaar. Dat is het geval in Torres del Paine, dat volgens sommigen het mooiste nationale park van Zuid-Amerika is - zijn wel volledig meeens!. De natuur doet het op haar manier, neemt de tijd en geeft ons de mogelijkheid ervan te genieten.

Onze reis is om de komende 6 dagen onder andere het W-circuit te lopen van Oost naar West toe. Het is lopen van de ene refugio naar de andere refugio toe. Weer of geen weer: je moet het traject lopen. Dag 1 was na aankomst nog relaxed, wat goed uitkwam daar André erg verkouden was. Wat in de omgeving van Torres gelopen en genieten van de rust.2 nachten geslapen in Refugio Norte Torres.
Ja, het slapen in de refugio's is voor ons ook al een hele ervaring: een slaapzaal met 4 tot 8 mensen met stapelbedden en douche/ toilet meisjes en jongens. Terug naar de jeugdkampen! André is nog steeds wel de winnaar qua hard snurken. Maar iedereen is moe na een dag wandelen, na wat navragen hebben onze slaapgenoten er niet echt last van gehad.
En dan toch naar de Torres. Een tocht van ongeveer 8 tot 9 uur waarbij de 1e 2 uur je van 100 meter naar 1000 meter gaat en het laatste uur alleen maar klauteren is over de rotsen met een wind van 80 km per uur. Maar dan heb je daarna wel een fantastisch uitzicht op de Torres met het meer ervoor!
De dagen erna van refugio naar refugio, ieder apart en weer anders met daarbij de route divers.
- Refugio Los Cuernos ( langs het Lago Nordenskjold- heel veel beekjes waar je van steen tot steen moet springen in het water met soms wel breedte van 15 meter)en een zeer druk refugio waarbij de faciliteiten niet geheel afgestemd waren op het aantal mensen. Ach, een dagje douchen overslaan is geen probleem, we worden steeds makkelijker.
- Refugio Paine Grande : via French Valley: uitzicht op Glaciar Francés ( waar wij eerlijkheidshalve na 1 uur ( ipv 2 uur) terug zijn gegaan daar het hiken in de sneeuw en hagel ons iets te ver ging - het moet wel leuk blijven.
- Refugio Grey: een zeer goede aanrader en gezellige berghut midden in de bergen. De trekking ernaar toe heb je op een bepaald punt uitzicht op Glacier Grey. Het lijkt dan nog dichtbij, maar na 2,5 uur lopen ben je pas bij de Glacier waar de refugio vlakbij ligt.
Na deze overnachting de hele ochtend in spanning of de boot ons wel kon komen ophalen vanwege de sterke wind ( de dag ervoor nl gecanceld). Wat dus inhield dat wij terug naar Paine Grande moesten, dus weer 3,5 uur lopen waar wij ons niet op hadden ingesteld en de spieren toch wel wat aan het protesteren waren. Zo 4 dagen intensief lopen is voor ons als 'niet ervaren´hikers wel voldoende. Om half 12 verlossende antwoord, de boot is vertrokken!!

Van het park zijn hele goede trekkingkaarten te krijgen, waar wederom net als in El Chaltén, de tijden, afstandtabellen e.d. vermeld staan. Het is dan easy om zo met zijn tweeen te lopen. Wij hebben veel groepen gezien, maar dat is toch niet ons ding. Je moet dan steeds wachten op elkaar, al had André soms ook het idee dat wij aan een militaire mars bezig waren. Het motto was wel om binnen de vastgestelde tijd in de volgende refugio te zijn!
Wij hebben dan ook wel flink doorgelopen en weinig tussendoor gerust mede doordat je bezweet bent, weinig kleding aan hebt en dan met die wind werd het snel koud. Dan maar in beweging blijven. Bij aankomst in de refugio een lekker kop thee en iedereen binnen zien druppelen. Op een terrasje zitten en mensen bekijken is niets in vergelijking met het wel en wee in een refugio: een groot kippenhok met refugio- en campinggasten met verschillende nationaliteiten. Altijd erg gezellig, lekker eten, rood wijntje en het was 'kinderbedtijd' voor je er erg in had. Om 23 uur namelijk het licht uit. Rond 6 uur was het dan weer een heksenketel.

Nu zitten wij weer in Punta Natalas en wij hebben het geklaard!!! 78 km hiken in 4 dagen. We beseffen het nog niet geheel maar dit was toch weer een hele ervaring en overwinning voor onszelf. Om zo in de natuur te staan: wat is de mens dan nietig, je voelt je echt heel klein met die hoge bergen. Veel dieren, zelfs een vos en plantsoorten gezien die uniek zijn voor dit gebied. Dit mede door de zaden die van het noorden of zuiden met de wind meegenomen zijn.
Verder hopen wij dat ze dit gebied voorlopig zo houden niet van die grote hotels of hostels neer gaan zetten. Dit is een uniek stukje wereld!.
Torres del Paine: een echte aanrader!
En nu de spiertjes laten rusten.