El Chaltén: trekking-icehiking :10-2 t/m 12-2-2008

El Chalten is een vrij jong plaatsje. Het is pas in 1985 gesticht om een definitieve claim op het land te leggen voordat Chili het zou doen ( de twist tussen Argentinie - Chili is nagenoeg gelijk als Nederland - Duitsland) en natuurlijk ook om het toerisme te ontwikkelen. Het plaatsje is zeer ruim opgezet, net een vakantiedorpje met één en al aanbouw van huizen. Op dit moment is de weg ernaar toe ( 250 km) nog voor 3/4 ongeasfalterd, maar ze zijn dan ook druk met het asfalteren, dus hoe zal El Chaltén zich dan ontwikkelen?.
Vanuit El Chalten kun je wandelingen maken in het noordelijk gedeelte van "Parque Nacional Los Glaciares" en ice hiken. Dus voor ons het trainingskamp voor Torres en ice hiken. We hebben nu heel wat gletsjers gezien maar willen er nu natuurlijk ook op wandelen. De planning was om de 2 bekendste dagwandelingen te ondernemen: naar de basis van Cerro Torre met zijn glacier (3 uur enkele reis) en Cerro Fitz Roy (een aparte granieten berg, bekend vanwege zijn vorm, hoogte en de moeilijkheid voor bergbeklimmers, 4 uur enkele reis. Bij het visitorcentrum krijg je een kaart van het gebied met alle paden, afstanden en looptijden. Dus je wandelt zo zelf de bergen in.

Opmerkelijk is dat er rond beide pieken veelal veel wolken hangen en het waait er altijd. Wij hebben dan kennisgemaakt met de echte Patagonische wind met wel windkracht van 100 tot 120 km per uur. En het is allemaal zwart zand en gruis, alles gaat nog dwars door de ramen, dus zaak om alles goed in te pakken.

Al opwarmertje eerst de tocht naar Cerro Torre. Nu zijn wel wat wandelen gewend maar wandelen ( recht toe recht aan in Nederland) is toch wel wat anders dan trekking. De paden zijn wel aangegeven maar het is steil omhoog of omlaag, veel rotsen en keien, klimmen, je evenwicht houden, verstand op nul en genieten. Je voelt je echt heel klein met al die grote bergen en natuurgeweld om je heen. De inmensheid en het gevoel wat je hebt is gewoon niet op een plaatje of video vast te leggen. Naast de natuur is het weer niet te voorspellen, het wisselt per minuut: zon, regen, bewolking, wind e.d. wat dan ook weer hele mooie wolkenpartijen geeft. Op zich weer een hele ervaring. Je waterfles vullen uit de beekjes, dat is hier heel gewoon én lekker! Belangrijkste natturlijk dat wij onze 'training' binnen de voorgeschreven tijd hebben gehaald. Wij zijn dan toch ' media' lopers! Want je ziet voornamelijk wel echte geroutineerde wandelaars.

Dag erna de tour geboekt voor de Icehike op de Viedma glacier. Met de boot naar de glacier en vandaaruit de rotsenpartij beklimmen tot de glacier, ijzers onder en wandelen. Na een zeer ruige boottocht, klim ophoog op de rotsen, een toerist elleboog gebroken, windkracht 100 km per uur: iedereen retour naar de boot en werd de hike gecanceld.Te gevaarlijk. Nu hadden wij de keuze: geld terug of morgen weer proberen. Die keuze was dus snel gemaakt, Fitz Roy skippen en nogmaals proberen. De volgende dag: eerst zag het ernaar uit dat het wederom afgelast werd, maar na een half uurtje wachten, ging de wind volledig liggen. Het werd een strak blauwe lucht en perfecte hike. 1 minpuntje: fototoetsel vergeten! (sh........). Dwars door stukken blauw van de gletsjer gelopen, adembenemend hoe blauw dat is. Nu dus ook duidelijk waarom een zonnebril verplicht is. Als surprise van de gidsen: een glas Baileys met ijs van de gletsjer, wat omgerekend daar ongeveer 4000 jaar oud was. Moet je toch even bij stil staan. Wat verassend is dat het ijs echt keihard is en niet smelt, maar wel ijs en ijskoud. Een echte ervaring.
Na ons El Chaltén avontuur snel richting busstation om de bus terug naar El Calafate te halen om de dag erna naar Chili- Torres del Paine te gaan.