Ouro Preto 24-12-2007 t/m 27-12-2007

Op pad voor de volgende bouwsteen:
Ouro Preto wat ´zwart goud´betekend. Dit plaatsje wordt sinds 1980 door Unesco beschermd waardoor de sfeer en uitstraling uit de 17e eeuw blijft bestaan. Dus eerst met vliegtuig vanuit Salvador naar Bello Horizonte en dan nog kleine 2 uur met de auto.

Door de goudkoorts van vroeger is het stadje één groot openluchtmuseum van rijk versierde barokke kerken, gebouwen, fonteinen en pleinen. Het is op 1100 meter hoogte en volledig tussen de groene bergen. En het is hier echt groen! Net Zwitsreland maar dan anders.

Onze eerste dag was 1e kerstdag en de Brazilianen vieren dat hetzelfde als in NL, dus binnen de familie en thuis. Alles was dan ook dicht en geen mens op straat. Toch onze wandelschoenen aan en het plaatsje in. De straten bestaan uit ongelijke kinderkoppen en zijn of steil omhoog of steil omlaag ( geen middenweg). Maar dan hebben je ook wel de mooiste uitzichten. Nog een stuk van kerkmis meegemaakt, de zegen hebben wij ook weer gekregen. De mis is gelijk als in NL: met hostie, zang en kerkboekje.
Een flinke wandeling gemaakt, ook doordat wij binnendoor naar ons hotel wilde en ja...... dat duurde dus wat langer maar daardoor niet alleen de geijkte dingen gezien.
Die dag in het hotel wat geborreld met onze 1e fles wijn en schaal met hapjes. Genieten! Beetje kerstgevoel. Al staan hier met 30 graden ook kerstbomen en overal versieringen. Het plaatje klopt wel, alleen niet de temperatuur.

2e kerstdag kennen zij niet, dus het gewone leven ging weer door. Die dag een gids met auto gehuurd om het platteland te doorkruizen. Van te voren bekeken welke plaatsjes in de buurt de moeite waard waren en de ´must do´s ´. Het was een perfecte tour door de bergen en kleine plaatsjes heen. Een paar stops gemaakt en lekker gelunched. De gids sprak dan ook goed Engels ( een echte uitzondering). Eén van de hoogtepunten was een pelgrimskerk bovenop een heuvel met 6 kleine kerkgebouwtjes met beelden erin van de diversen stadia van de lijdensweg van Jezus. De beelden waren net zo groot als ons en vanuit 1 stuk cedarwood gemaakt. Erg kunstig en realistisch – de aderen en spieren van het lichaam waren duidelijk te zien en de ogen van porselein. Dit alles was gemaakt door Aleijandinho – de kreupele , een man waarvan door lupus zijn handen en voeten tot stompjes waren gereduceerd, maar die rondom Ouro Preto veel betekenis heeft en veel van de kunstwerken in de kerken zijn van hem. De mensen praten dan ook vol trots over hem en de nalatenschap voor hen. Een leuke dag maar wij beginnen wel een beetje ´kerkmoe´ te worden. Dat hebben wij ook altijd in Azie dan alleen ´Watmoe´.

Nog de plaatselijke mijn bezocht in Ouro Preto. Want we wilde toch wel weten waar zij hun rijkdom vandaan haalde. De mijn is niet meer werkzaam sinds 1985 en er is totaal 35 ton aan goud weggehaald. Je gaat echt met een trolly steil naar beneden, 135 m diep en krijgt een rondleiding. Beetje toeristisch maar wel leuk om te zien. Wij verwachten heel wat meer in Potosi ( Bolivia).
Toch nog de must see kerken gezien en dan klaarmaken voor onze nachtbus naar Rio de Janiero.
Dit plaatsje ( en de zeer vriendelijke mensen in het hotel) heeft wel een plekje in ons hart gekregen en is een echte aanrader, wil je een indruk van Brazilie hebben.

Copacabana, here we come !!!!!!